اکیس کانون فرهنگی, هم پیوندی و همبستگی افغانهای مقیم اتریش
07.07.2010
انجینر محمود صافی
زنان در افغانستان اضافتر از نیم پیکر جامعه افغانی را تشکیل میدهند. زن به مفهوم کلی ان قابل ستایش است.
زن مادر است،زن خواهر است ، زن با لطف و مهر انسانی اش شریک زندگی جامعه و مردان است.
محبت مادران و خواهران ، محبت حقیقی و بی پایان ، مهر بی نظیر ، و اغوش گرم و مهربان انان اولین بنیاد پرورش انسان معاصر در تمدن بشری است.
در زبان پشتو چه خوب گفته اند:”هغه لاس چه زانگو زنگوی ، هغه جهان زنگوی”. او دستان زن و مادر است.
ازلحا ظ اسلامی زن همچو ستایش قرار گرفته است میگویند: “جنت زیر پای مادر( زن) است.”
موضوع تفسیر جدا گانه دارد.
صرف به خا طر زنده گی زن برای خوشی وخفگان آنها ، و مکافات ومجازات برای بازمانده گان ان تفسیر شده است برای زنان مادر به قدر اف گفتن سوال جواب مجاز نیست. سوال این جا است که شناخت کشور به پای تخت و چند شهر بزرگ آن مربوط نمیشوند! افغانستان کشور عزیز دارای 34 ولایت و تقریبأ از چهل هزار(40.000) قریه جات خورد و بزرگ تشکیل شده است. عوارض اراضی شان به ارتفاعات بلند از سطحی بهر و کوه های بلند و کوه بند های مختلف کشور هندوکش را تشکیل میدهند.از دره وا خان در شمال خط مرزی به دو طرف آن ها تا ولایت نیمروز و بلوچستان ایران تقریبأ 2500 کیلومتر و از پامیر خورد به طرف شمال به امتداد دریایی آمو خط مرزی تا هرات باستان سرزمین هندوکش را احاطه نموده است. ودر ان اقوام مختلف به تمامی عنعنات و رسوم های جداگانه پسندیده و غیر پسندیده و زبان های مختلف زنده گی میکنند.
به عقیده مورخین و کارشناسان اجتماعی ، جامعه افغانی به خاطر رشد مادی و معنوی خود به چندین نسل تغیر و تبدیل ضرورت دارد.که اینده بسیار طولانی درپیش رو دارد. باید یاداوری نمود که افغانستان بدبختانه کمک های شرق را هم تجربه کردند.و هنوز هم دموکراسی پرتاب شده توسط طیارات وبم افگن های ناتو و غرب زیر کار است. بدبختی کتله عمومی مردم ما در این جا است که هنوزدر سطحی زنده گی آنها (بخور نه میر) چیزی اضافه نشده است.
بی سوادی،روسوم و عنعنات عقب گراه منفی،مناسبات و اخلاق قرون اوستایی ، پدر سالاری،احساسات مذهبی ، و ملی اگاه هانه و غیر اگاه هانه تا هنوزدر جامعه با قوت خود به جا مانده است.
بنابران زنان کشور در قلاهای گلی عنعنوی و قبیلوی محبوس ساخته شده است. مردم ما که در کوه بندها و دره های کوهی و سر قله های کوه زنده گی میکنند. که زمین زراعتی ندارند چطور طرز زنده گی دارند و خیشتن را اعاشه و اباطه میکنند. زنان در این جا زراعت میکنند. زن اله را که به کشت و زرع استفاده میبرد به نام (شاوتی) یاد میشود. زنان ان را عوض قلبه گاو کش میکند.وزمین محدود سرسنگ را برای کشت و زرع اماده میسازد.
زنان درو میکنند، حاصلات را جمع اوری میکنند، زنان در اسیاب ارد میکنند.
عجیب این است که مردان در وستل مینشینند، با اطفال خود بازی وساعت تیری میکنند و رنگ سرخ به چشمان سرمه میزنند. زنان از قله کوها کجاوه بر شانه دارد چوب سوخت را پائین میاورد.
در همچو مناطق زنان حجاب ندارد اصلأ داکتر و شفا خانه را نه دیده و نه می شناسند. از شیطان چراغ برای نور شبانه استفاده میبرد. وبعضأ از چراغ چوب برای نورشب استفاده میکنند. زنان برای کالا شستن صابون را نمی شناسند.
و از بوته کوهی که به نام “زنه” یاد میشود برای شستن کالا استفاده میکنند و برای نرم ساختن کالا از چوب استفاده میبرد.
در یکی از مناطق سرحدی کشور بنابر اختلافات فامیلی شان ، لباس سر تا پاه سیا ه جبرأ برای زنان پوشانیده میشوند.
در روز جمعه بازار به محل بازار اورده میشود. درمقابل پول نقد به فروش میرسانند. در اکثرأ مناطق کشور زنان و دوختران جوان از حق تعین سرنوشت شخصأ محروم ،و در مقابل پول گذاف به خاطر زنده گی مشترک به عقد نکاح در اورد ه میشود. و مرد بیچاره تا زنده است از بار گران و قرض دایمی رهای پیدا نمیکنند. مجبورأ کشور را به طرف کشور های همسایه خارجی غرض رفع مشکل ترک میکنند.
این بود به طور نمونه افغانستان کشور عزیز ما و شما و مناسبات اجتمعاعی ان در برابر حقوق زنان!
دولت ها حکومت ها از زمان متمادی در کشور به همچو مشکلات رسیده گی نه کرده است. و همه را نادیده گرفته است. رهبری دولتی وسیاست مداران ما رقابت پولی ، و چال های خویش را غرض غصب قدرت پیش کشیده و مردم کشور را گروگان نموده است.
تا هنوز امید و ارزو ها رفا ه اجتعماعی کنگل است. پیروزی نور به تاریکی و ظلمت نمی درخشد. تا حال سیاهی و تاریکی ادامه دارد . و سال های سال دوام خواهند کرد تا زنان افغان ازظلمت و مشکلات رهای یابند. و به منزل معرفت برسند!
ای دینا یاغی و باغی ناتو و غرب زنان و اطفال ما را در مارجه (خانیشین) هلمند نکشید. از قتل عام ان دست بکشید.
(و معذرت نخواهید مردم ما شما را نمی بخشد)
) اوران مارجه (خانیشین) هلمند از شما باشد. U (
برای مردم ما نان، اب،لباس،دارو،شفاخانه،صحت ومکتب ضرورت است، نی پانزده هزار 15.000 لشکر بی سرصورت ، و بم افگن های بی رحم در یک ولسوالی کوچک ولایت هلمند. ویروس ایدس برای مردم ما کشت نکنید و از سال های متمادی مردم ما این افات را نمی شناخت. برای مریضان مبتلا به مواد مخدر صحت تحفه نماید. مبارزه به خاطرانسان زحمت کش خاصتأ زنان افغان و تساوی حقوق مدنی ان مبنی بر عدالت اجتمعاعی در جامعه وظیفه اساسی هر هم وطن ما می باشد.و به ارزوی این که زنان افغان سر تمامی مشکلات شان غالب شوند.
فرخنده باد روزی بین لمللی زنان هشت مارچ پیروز و سربلند باد زنان افغان.
و سلام
